Kurbağa Bacaklı Şair'e Şiiri - Ahmet Öztürk

Sopsoğuk bir geceden sıyrılıp
gelmiştin çayımızın demine
ev arkadaşlarımızdan ayıracak kadar muhabbete sürdün bizi
ne kadar sorumsuz görünsen de
o kadar için doluydu
Köftehorlar kralı bir deryaydın
Seni herkesden ayıran kimsede
Bulamadığım o saklanan deli
Ama fırtınalarda kanamayan yüreğindi
Kimseler bilmedi ne depremlerle sarsılan
O kanlı yüreğini
Bil ki dört sene bile bile sustum
Bilki bu oyunu oynadım dostum

Dostum diyorum sana
Belki bu ilgiyi bu lafın ağırlığı kadar
Seremedim ayaklarına
Ama hep ayrılmayan gölgen oldu
Sana duyduğum cümbüş sevgim

Bay dudaktın evde
ne yemek yaptın
Ne de ganyanda altıda altı yaptın
Her gece sigarayı bıraktın
Bir kez olsun beni sensiz bırakmadan
Satıcı lakaplıydın
bence çayın demini seven adamdın
herkes seni o yeren laflara boğdu
ama sen kimseye gel peşime takıl demedin
seni sen olduğun
sen olabildiğin
hatta çoğu zaman ikimizinde yaptığı
sen olmamayı başardığın için seviyorum
yedikuleyi bir anlattın kuleleri yıkıldı gözümüzde
silindi tarih ve yazıldı senin tarih olacak maceraların

aynı şarkıyı tekrar tekrar söyleten
sen sevdiğim tek deli adamsın
o şarkıyı herzaman omuz omuza
söyleriz dileğim
çayımızı yudumlarken hep bire
bir olana sabah ezanına kadar

Şiiri kafa kafaya
Aşkın acısını ağlaşarak paylaştık
Geceleri sokakları omuz omuza
Namazı aynı secdeye baş koyarak paylaştık
Sen benim kurbağa bacaklı şair dostumsun

(11/5/2002)

(etiler- İstanbul)

(04: 26)