Acelesi yok şimdi kalabalıklaşmanın.
Ben İstanbul değilim.
Yalnızlık denen beton yığınına sarmalanmış bedenim.
İmkanı yok kıpırdamaz bu taş yerinden.
Farz et bize aşk diye verilen yeşilliklerden sevgi bekledik.
Kara bulutlar ancak kalplerimizle birleşebilseydi,
ve aynı ritme harman olsaydı gökyüzü...
Tut ki yağmur yağmadı bu yaz kurak geçti.
Kışın ortasında ne yapalım sevgisiz?
Ergün Keleş 3
Kayıt Tarihi : 6.6.2023 17:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!