Kurak Sazda Geç Yaz İradı

Boz bölüklerinden harabınca tambur çalan şu saz
Bulanık pınarları dönen sulara soğulmuş
Geç yaz iradı
Değirmenlerin çarkına yavan katarlar taşırken
Gersin geriye solan her dağdan bir çiçek
Ve her topraktan bir avuç sızı soluklanan
Acı meyveler mevsiminin
Deli divanelerine usanmadığı
Uzak ve ince güz dallarında henüz kendini
Dünkü çocuk bile saymazken
Dikenli dallarda doğmuş sevgi tomurcukları
Sesi avazların perişanına sımsıkı sarılan şu saz
Kala kala
Yara kırbaçlayan hoyratların ellerine düşen yorgun
Bütün gücüyle
Sökün söküne çaldıran sondan dönüşlü ilk
Hatırına dokunulan zaman çözgünlerine yakın
Tek başınasına kalmış ki..
Kimi yaprak gibisinden
Yalnızlığın gündönümlerini devralan
Günsüz gezinen gölgeleri andıran şu garip çalgı
Kulpuna nicelerdir el uzanmamış testilerin
Sopsoğuk koynunda
Genzinde tutuklu reyhan kokusu deliceler
Ve öylece unutulmuş acı katrelerine
Sen varıp ortak olurdun sanki
Uzaklaştıkca daha büyük sessizliklere yayılırdı yankın
Gecesini yalınayak yürüyen ay misali acın ve gücün
Zaman zaman esip gönlünü yoklardın
Kara yanık kuraklara serinlik düşüren
Çisil bir çığdın sanki bre kadın..!
Yarın
Hemen kış dağının ardından
Geleceğini bildirmiş olsa bile öteki bahar..
Her ayrılık kendi damarında acıyor be dostum..
Bu sonbaharda sana andolmuş işte
Bil işte ne büyük hatırlısın
Hani şu yanan sinelerden çıngı söken şu saz
Alıp götürmelere yeminliydi sanki susmazı
İçinde duvarlara sarmaşıklanmış
Çokca hüzün olan
Hoşçakal demelere sana sanki beni dostum
Ancak dilimin vişne tadında buruk dönen
Değirmenlerine lafı vardırır

Seyfi Karaca........Eylül / 10