Kurak Elveda Şiiri - Kağan İşçen

sözlerim açık ardına kadar
açlığına ruhunun
saçlarının her bir teli
bam teli sabaha hevesle kalkışımın...

şarkıları yalnız söylerdim
yalnızlığın en vefalı emekçisiydim
sıradan birgün anısızın seni görünce
yoruldum birdenbire...

yeniden başlamak mümkün değil
şiirleştiriyorum sondan sonralarımı...

dünyaya dokunur gibi öpmeliyim
bana en yakın anını düşlerinin
donuk gecede sürgün veren
kurak elvedamın iç yağmurunda...

tanıyamazsın beni kendini aşmadan
küçük ayrıntıdır çünkü hayat sandığın
bir renge düşkünleşmek bir kapı eşiğinde
karanlık bir yolda çare aramak ılık esintide...

ecel kadar patavatsız gelmişti öğlendi
meğer ecel onun kadar patavatsızmış...

yanlış bir gülümseme kan gibi oturdu yüzüme
pembenin gölgesine muhtaçken umutlarım...