Kuracağın yuvada yok yerim

Hala o araladığın kapının önünde bekliyorum.
Biraz ümitsiz, çok yorgun, pek çok kırgın.
Yılgınlıklar kötü huylu ur gibi sarıyor gitgide etrafımı.
Bu bekleyiş acısı içimdeki çocuğu zehirledi
Gelmeyeceğini anladığım halde inatla bekledim ya
Gururumla birlikte kadınlığımda terk etti o sonsuz bekleyişte beni.
Herkes sıcak yuvasında huzuru demlerken
Ben kendimi avuttum kapının altından sızan sıcaklığınla.
Kaybedecek bir şeyin kalmadığında vazgeçmek daha kolay olurmuş
Belki de artık gitmeliyim.
Ortalık dağınıkken misafir çağırılmaz demiştin
Oysa ben halının altına süpürülmeye de razıydım.
Neyse vakit geç oldu gitmeliyim.
Üzgünüm hata benim.
Sen benli bir hayal bile kuramazken
Kuracağın yuvada yok yerim.