Kür Şad Şiiri - İdris Nebi Karakuş

Kür Şad! Tanrı’nın kılıcı Kür Şad!
Can verip de şan alıcı Kür Şad!

Tutsak olur mu Göktürk budunu?
İte verir mi Bozkurt yurdunu?

Bir deli rüzgâr esti yüreğe,
Gidelim diye yüce dileğe.

Bu dilek Türkistan’dı, Turan’dı;
Adı hürriyet, bedeli kandı.

Silkinmek ve uyanmak gerekti,
Çin sarayına dayanmak gerekti.

Bir başbuğ çıkmalı ki tez günde,
Adı Kür Şad olmalı.. en önde.

Yüreği şimşek, gönlü bir Ay’dı;
Ardına baktı, kırk çeri saydı.

“Davranın” dedi, davrandı kırk er;
Gürledi gök çatı, delindi yer.

Zafere müjdeydi bu ilk kalkış,
Bahara kavuştu Ötüken Yış.

“Urungu’m” dedi, vuruştu Kür Şad;
Sonra.. kırklara karıştı Kür Şad.

Kür Şad! Tanrı’nın kılıcı Kür Şad!
Can verip de şan alıcı Kür Şad!