Kur'an Şiiri - Ramazan Şenkal

Kitap diyemem sana; Allah’ın sözüsün,
Cebrail’in vahyi, Peygamberin özüsün,
Kainat; seninle aydınlandı, Seni gönderdi Hak,
Sen Hazret-i Muhammet Ümmetinin Gülüsün.

Seni anlatamam, affına sığındım; tövbe ile,
Günahkar da olsam, seni okuyacağım bu dille,
Sevgili habib-ine, Ümmet olabilmektir; gayem
Bizleri bağışlayacaktır; Mevla-m merhameti ile

İsmin yaradan-ı hatırlatır; İlk sözün oku,
Dağlar dahi kaldıramazdı ki; manandaki yükü,
Sen sevgiliye geldin, Ondan öğrendik özünü,
Sen kitap değilsin; Hazret-i Kur’ an sın çünkü

Allah Rasulünün, Ümmeti olarak hepimize,
Hem dost oldun; hem şifasın bedenimize,
Bu dünya fani, bizim hedefimiz ebedi alem,
Sen Hazret-i Kur’ an sın; muhtacız şefaatinize

Bu küçük aklımla, seni anlatamam beşerim,
Sadece sevgimi, kelimelere dökmek istedim.
Sen demeyi bile, reva göremedim, Çaresizim
Kitap değilsin sen, Hazret-i Kuranı Kerim.