Küpeler Şiiri - Zeki Tüyen

görülür ansızın tüm hesapları evrenin
soluğu sonsuz olanın sonsuzluğu ki
nerede sonsuz olursa her daim
ve kim bilebilir örneğin
iri kıyım dağ gölgesi
karlı ateş gözlerinde
aydınlık doğurur öylesine
ve havanın sözlüğündeki oylum
kağnı ağırlığına inanan
ağaçlarla dalları, çiçeklerle sapları
tambur sesleri tıngır mıngır
ve beyaz bulutlu bir gökyüzü
karadut tadı gibi dağılan ağızlarda
kimin yazgısıdır aşka
kim bilebilir kim

gün gelir ölür her fani
zaman pervanesi ömrün
küpeler kadının yansısı yarına
ve ince salınımı derin endamın
ulu orta ortalıkta, kuşlukta
içinden bir ses seslenir kendine
beni küpelerimle gömün beni
toprağa gömün beni, gönüllere gömün
beni küpelerimle gömün beni

istanbul; 25.03.2023