Künyesiz Düşlere Şiiri - Seyfi Karaca

Dün bir insan doğar avlusunda kalbinin
Dünden sonra hoşmuhabbetlikler eder
Üzülür bazı, bazı sevinir...
Dün yedi renklilerin eyvanında beşiklerri sallanır çocukca dediliklerin
Huzurlu bir dillenişin akla ilk gelen telafuzudur sevmek..dün..
Yorgunluk atar söğüt dalında kuş
İğde kokusunda bahar
Diken nöbetinde gülbahçeleri, dün bazı ağrır, bazı ağlar,
Bazı güler aşka düşenlerin sargı tutmaz sancısı
Dağdan geçer yolu, bayırdan döner harmanı, inceden ilmeklenir çıkrığı
Dün sara sara düz ova geniş yamaç zamanlarına makara
Yorulur herhangi bir basamağında vaktin dün..
Ve böylece insan diye dile gelenlerin masalı
Dünle yarın arası dar bir vakte, inişe doğru çıkışı..
Bir insan göçer adım adım geldiği yolu dönmelerin ellerinden tutarak
Gönül hanesinde yazısı son bulan ömür defteri
Ve gözlerinde yaşam dolusu
Künyesi sessiz düşlerin uykularına dalarak

Seyfi Karaca..........Kasım / 11