Künyesine Misalen Şiiri - Seyfi Karaca

Biiyorum
Bilmez miyim elbette,
Gelmez gitmez idiysem de belki yan basarak belki düz giderek
Kuru ve gevrek dallar üstünden eski bir köprüyü savusup gecmeye
Günde kavrulmus güneste yanik toprak mahsulleri aza coga eker bicerken
Yagmurun kendi duasina durmus
Susuz pinarsizi
Yol yok iz yok dünyasinin tabiatidir kimini yolcuya kavusturur
Yolunu baglar kiminin
Akla hayale gelmedik düstür uykusuna dalandan bile erken uyanir
Gün dogarsa isiklar icinde günaydin olur
Sevilen yazilmadik dilekcelerle cikagelir ulaksiz kopcasiz
Giden senelerde böyleydi vakti gelince yaprak döken sonbahar
Ceviz büyüklügünde taneler
Cinar duldaligida dallar gölgeler
Giden senelerde de böyleydi hic kuskusuz ve kusursuz dünya
Kabugundan kurtulunca dökün sacin nar ve kestaneler
Pencereden baktigi yerden
Tepeden tirnagasini bakip görüp begensinler diye elalem
Esigine cikmadigi ilgisiz ve uzak kopuslarin kafesinde tutsak kalarak
Yollari daglari evleri sokaklari kuslari agaclari
Günü kisa vadesi yitik mevsimsiz iklimsizin
Gereksiz ve luzumsuzuna saydigi
Soguk
Durgun
Sabit
Cansiz
Kimiltisiz
Ve ölü bakislarla herseyi ve her yeri
Dagitip düzeltecegim diye kapali duvrlar kilitli dolaplar yüksek katinda
Kasi gözü akli fikri bozmadik yerini birakmayan
Bilmez miyim elbette,
Ne söylerse kalbe söyler herseyi giymis kusanms sureti devir
Kim nesinden akil zihin bellek izan nizam el yol yön alirsa
Huzursuzluk azdirip kudurtan fitne fucur nizah ehli gibi
Sevmekte israr sevgili müjdeleyen kitaptandir
Tabiati budur cünkü askin gözyaslari sevincine sigmadigi kadar sicaktir
Hasret korlaridir yandikca sarilip kucaklasmaya ölesiye can verir
Bilmem mi bilirim elbet eceldir her uzak
Künyesi besbellidir zatende sonsuzlugun
Karinca kelebek dag sögüt kavak
Sayili gündür vadesi yaklastikca deftere yazili ömür
Olsam bilsem bile iklim bu vakit
Basinda sevda yelleri esen kimim neyimeden
Sararmis solmuslar baginda bir baska güzeldir
Ben toplarim rüzgar süpürür
Dolasir dagilir günaydin penceresinden seslenen güzelligin düsü
Essiz benzersiz tülde tomurcuktur giden güzden gelecek bahar
Gizinde sakladigini disa vurup her hecesiyle seni seviyorum
Üstüne aski giyinmis yalin katiyla
Iki kalp bir dil tek arzuya uzaklari örtünür kapanir hasretin
Kolu kanadi ucari bir sevinc cigligidir
Bilmez miyim,
Hülyasini hayranda görüp de deli dolu sevenidir
Kendinden bilene
Misal ben gibisi

Ekim / 20