KÜNYELERE SABIR YAZMIŞIZ
Topraga yağan kar, yol vermez, düşe çıka yürümüşüz
Tırmaklarımızla kazımışız, soguk odaların buz tutmuş camlarını
Baharları düşlemişiz, başağa yürürken su
Gecelere çökerken sis, künyelere sabır yazmışız
Umut ateşlerinde ısınmış, bir türkü tutturmuşuz
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta