Kumsalda Şiiri - Haluk Tatver

Bazen seviyorsun gibi geliyor bana
Bazen de umursamıyorsun galiba
İçimdeki yangın kül etti, her nasılsa
Çırpınıp dönerken ben etrafında

Sor bakalım kalbine hiç mi sevmemiş beni
Belki bir ümit vardır beklerim sevmeni
Sana olan sevgimin oldum delisi serserisi
Lütfen sakın söyleme beni hiç sevmediğini

Geçen her gün sevmeni beklerken
Sevincim tükendi bitti kederimden
Beklediğim kelimeyi söylemeden sen
Galiba gidiyorum artık bu şehirden

Nereye gitsem götüreceğim aşkımı da
Gömeceğim kumlara bir deniz kenarın da
Dalgalar yavaşça kazırken aşkımı kıyıda
Seni düşüneceğim hep bakarken yakamozlara

Yıllar geçti artık yoksun kıyıdaki kumlar da
Evlendim bak sana benzeyen bir kadınla
Yüzün sanki dün gibi hep aklımda
Aslında senin elini tutuyordum el eleyken onunla

Ona bakıp bakıp hep sevdiğimi söyledim
Kendine söylüyorum sandı hiç belli etmedim
Seni sevdiğim kadar sevdi beni onu üzmedim
Göğsümdeki bu sıcaklık nedir bir türlü çözemedim.

Bir gün seni gördüm yürürken kumsalda
Beni tanımadın bakmıştın yüzüme oysa
Ayaklarının altındaki kumlara acımasızca bastığında
Anladım ki içimdeki sıcaklık sana değilmiş aslında

Koştum sarıldım karıma öptüm onu doyasıya
Sevdiğimi söyledim durdum utanırcasına
Fakirim haykırdı aşkını yine defalarca
Ama dünyanın en mutlu insanı bendim bu defa