Soyunuyor dalların kışa
Dökülüyor yaprakların.
Açıyorum da avuçlarımı,
Yumuyorum hiçliğe.
Gözlerimi kapadığımda,
Buluştuğum diyarlar hiç masum değil
Tutuşturur da yakar ciğerlerimi,
Kor eder her zerremi
Yaklaşma sevgili, sen de yanma.
Bi’ ihanettin sen.
Öylesine güzeldin ve masum
Tıpkı bir annenin, evladını
İlk kez rahminde hissedişi gibiydin.
Aslında Meyus pek göz önündeydi.
Evet belki biraz kendi halindeydi,
Diğerlerinin aklı beşse
Meyus’un aklı bi’ beş karış daha yükseklerdeydi.
Göğüs kafesimi parçalarcasına,
Şişen ciğerlerimin, hiddeti kime?
Neye böylesine tıkanır da nefesim
Düğüm eder boğazımı söyle.
Ne kadar süreceğinden bile bi'haber,
Bir yolculuğun içinde
Ve cam kenarını bile tutamamışım,
Vah halime.
Öyle ya da böyle
Perdelerimle, gökyüzünün kavgası olur kuşluk vaktinde
Vurur kırar, duvarlarımı yarım yamalak boyar
Bir rüyadaymış gibi hissettirir insana kendini
Soyutluğu çalar, odamda konaklar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!