Kumdan kaleler Şiiri - Halis Aydın

Dün yine rüyamdaydın
Kumdan kaleler yapmıştık, çocuksu bir umutla
Çocuksu telaşımız çoşuyordu, dalgalara inatla
Kötü adamlar vardı
Mekanik beyinli insanlar
Çirkin homurtularıyla bozuyorlardı oyunu dağıttılar umudu
Yıktılar umutlarla birlikte kumdan kaleleri
Ayak izi oluyordu kumdan kaleler
Tutup kollarından söküp yüreğimden alıp götürüyoelardı seni
Oysa sen çocuksu ve masum
Gözyaşları,feryat çığlıklar ve nicesi
Alıp götürdüler seni üzüm karası gözlerini
Sana doyamamışlığımı
Alıp götürdüler uzaklara
Pervasızca

Sevda sevda akan gözyaşlarım bölüyordu karanlığı
Gözyaşlarım denizlerde boğuluyordu
Geride ellerinin izi kalıyordu kumsalda
Artık yoktun kumdan kaleler o çocuksu sevinç çığlıkları yoktu
Dün yine rüyamdaydın
sana olan yangınlığım
Sana olan hasretimle
Anlıyormusun