Kumdan kaleler Şiiri - Okan Kurdoğlu

şafakla büyüyor ihanet
silahlar basıyor uykuları
güzelim dünya ağlar çocuk gibi
ninniler cellatların ağzında
arsız zamanın kıyımlarında
dört mevsim
mavi gökyüzü
rezil haraç ve soygun
ve işin kötüsü
ayrılık olur güzel yüzün
sen olmasan sevdiğim
bu şehir nasıl ölüm

sonunda susturdular sevdiğim
sustu ganster avazları
sustu şiirler
sustu koca şehir
gözlerimde her şafak
çırılçıplak umut düşüp ölüyor
var oluşun gürültülü dansındaki adam
halime bakıp gülüyor
tanıdım sizi
aç kurtsunuz dolaşan şafaklarda
ömrümün acısını
dişlerimle ezmek geçiyor
dilim kanıyor

bütün yaşanmışlıkları atıp bir kenara
seni doldursam varlığıma
sevdiğimin gözlerinde görmek kendini
unutmak küfürlü cehennem sürgünü
kaç yılın mayasıdır zülüm
kaç yıl bulutlanır öyküm
uçurumlarım var kanatsızım
hep talan ve soygun

Anafartalar da katliam
gökyüzlü kız bedeninde ana olma hevesi
geride kaldı
susmaz olur tetikler
gölgem kanıyor
bu vahşet yüzüm yanıyor

bitmeyecek çocukların çığlığı
hep karanlık kusar
fünyelerin gölgesi
sigara yakıyorum efkarım deliriyor
gözüm yaşlı bakıyorum
aç ülkeme
ülkem kanıyor
dökülen puntolar toz pembe
hep çığlık
beni doğuran analar
can havliyle kavga elinde

bir an dokunsam adalete
biliyorum çoğalırdım
avaz avaz büyürdüm
yanaklarımda oynaşan çocuklarla
öperdim çileleri
kumdan kaleler yaparak…..