Kumdan Evler Şiiri - Adnan Durmaz

Kumdan Evler-1

Ama kavuşmadan söz edebilmek için önce ayrılık denen şeyi bütün çeşitleriyle çok iyi bileceksin, tıpkı bütün kavun çeşitlerini, yıldızların bütün hareketlerini, bütün yazı türlerini bilir gibi... '

Mevlana Celaleddin Rumi
(Radi Fiş,Mevlana,sf.65)

I
güzelliği bende kalsın gülüşün
gülerken çağlayanlar gibi
yüreğime dökülüşün
çünkü yana yana yaşananlar da
toz olup savruluyor zamanda

avucuma bıraktığın o ellerin
iki ürkek serçe kuşu
o öpüşün bende kalsın
hani o:
depreminden yüreğimin söküldüğü

an kanar
an
ki
o müthiş bakışlara
zaman örümceğinin ağlar ördüğü...

güzelliği bende kalsın sözlerin
titrek dudaklarından açılan yaşam
bakışın
yakışın
sağnak sağnak yağışının anlatılmaz dağdağası
ellerime bıraktığın o körpe yüreğinden
parmak uçlarımdaki yanık yarası
bende kalsın

anladım kirpiklerin örttükçe gözlerini
coşkusuz bir ömürde
daralan
bir avuç kalan
ölü bir gökyüzüdür zaman

kumdanmış bütün evler
bütün hevesler yalan...
9.l0.97.

Kumdan Evler-2

II
insan yitirince keşfediyor yitirdiğini
kanıyor geriye dönmeyecek andaki gülüş
nereye gidiyor geçmiş zamanda kalan ürperti
büyülü bakışlara bir örümcek ağ örüyor durmadan

hani o kızlar vardı
esin esin esintiydi
gül sağnağı yürüyüşleri
ölümü yarar giderdi
zamanı yoklar giderdi
sevdayı okşar giderdi memeleri
şimdi boşalmış birer dağarcık
nerede tükendi
çılgın çalkantıları
nice gülüşler vardı
kuş sağnağı
geceye mehtap katardı

dolu vurmuş güller gibi
yüreklerinden koparıldılar
cellattı
cellatlara mezar olacak kadar
bağışlamak bilmeyen kaldırımlar

insan yitirdiklerini yitirdiği zaman anlar

bir deli yağmurdur
ömrün
ki nafiledir
yalan bütün saltanatlar
hanlar hamamlar saraylar
kumdandır bütün evler
bütün hevesler yalan

yüreğinde yaşadığın ne varsa
bir onlar
ömründen kalan...

9.l0.97. Güzelyalı

Kumdan Evler-3

III
hevesler
ki mutlak geçicidirler
gönlünü oyalar
yayılır kof bir ömrün sınırlarına
ulaşılmazlıkla büyürler
hevesler
neyi besler

insanlığın o büyük
o mutsuz bahçesinde
her aşk bir başka katılmak
yaşamın dokusuna
dönülmez akşamın ufkunda
aslolan
bir insanlık şarkısı mırıldanarak
katılmak ayın doğuşuna
hevesler cangılında
bütün vakitler geç
son bir faslı yok ömrün
yürek
insanlık ırmağının damarlarında akıyorsa

sultanlar ölürken anlar
göçer bütün saltanatlar
bir hiç bile değil toz olup uçtuğunda
kof keyifler-sırça saraylar

kumdandır bütün evler
bütün hevesler yalan

hevesler
ömrümüzün sırtına vurulmuş eyer
ayırmak kendini başkalarından
seni yalnızlığa boğan.
yalan beklentiler
ki mutlak
geçicidirler

zındanlar kimin kanıyla
kimin canıyla savaşlar
onuruna tecavüz edilmiş sömürgeler
gerillalar
kula kulluk
ve yağma

umudu hapseden zındanlar yıkılmadan
kırılmaz zinciri aşkın
taş duvarlar sarar gülüşün bir yanını
dünya insanca olmadan

bütün evler kumdan olur
bütün hevesler yalan...
30.l0.97

IV
toprakta çekirdek
gülün damarında su
yürekte hüzün
ve görünmez saati ömrümüzün
işler kurmadan
büyülü bakışlara
bir örümcek
ağ örüyor durmadan
zalime baş eğme
yüzüne tükür cellâdın
karanlığa ışık doku
yıkılmadan özgür değilsin
kendine ördüğün zından
ne verir ki başkasına
kabuğunu kıramayan

sonunda bitecek ömrün
daldan düşen yaprak gibi
o zaman:
her an öyle yaşayacaksın
bir aşk mektubunun zarfını açmak gibi...
l4.l0.97.

adnan durmaz,ben gidersem ay sen-deler,art yay,ank