Kumarbaza Çıktı Adımız Şiiri - İlhan Yüksel

Kumarbaza Çıktı Adımız

Oku Adam ol demişlerdi; olmadı ağabey
Çocukken en sevdiğimiz oyuncağımızı,
Büyüdük hayallerimizi çaldılar
Biz her şeyimizi oynamadığımız;
Kumar masasında kaybettik;
Birde kumarbaza çıktı adımız.

Biz...
Biz sokak çocuklarıyız ağabey
İşlemediği günahı sırtında taşıyan....
Suçlu doğmuşuz toplumun kucağına
Daha küçükken Koparmışlar dalımızdan
Gelmeden ergenlik çağına
Kimimizin rengi esmer kimimiz sarıyız
Ama hepimiz köprü altı çocuklarıyız

Kimimiz anasız...
Kimimiz babasız...
Hem anasız babasız kalmış kimimiz
Yaşamayı çoktan unutmuş
Sokakları mekân tutmuş
Unutulmuş...
Sokak çocukları...

Biz...
Var ya ağabey biz
Herkes konuşur yerli yersiz
Kapkaçcı diyende vardır
Kumarbaz tinerci diyende
Her çocuk gibi bir sıcak yuva
Bizimde özlemimiz
Her suçu kabullenir
Her günahı yükleniriz
Hayattan kalmadı beklediğimiz
Günaha bulaştırılmış, suça itilmişiz...
Bizde insanız yok ama birbirimizden farkımız
Yolun sonundaki köprü var ya
Aha orası, evimiz barkımız

Yalnız çaresiz kimsesiz
Daha yirmisine gelmeden
... Kırış, kırış olur tenimiz
Tek sermayemiz
Şu çelimsiz cılız bedenimiz
Bakma sen ama şu yüreğimiz
Pırıl, pırıl, tertemiz

Ağabey biz...
Sokak çocuklarıyız
Ne yazık ki...
Güme gitti yarınlarımız
Doya, doya oynayamadık
Gelecek için...
Ne heyecan kaldı bizde nede hız
Bilmiyorum ağabey biz kimiz
Ahmet Mehmet Ayşe Fatma ne fark eder
Kimimiz erkek kimimiz kız…
İşlenmeye görsün bir suç bir günah
Aynı kefeye konulur
Kelle, kelle sayılırız

Hiç olmamış kafa kâğıdımız
Bir kere suçluya çıkmış ya adımız
Sicilimiz var karakolda..
Ama yok adresimiz nüfus kaydımız

Günahkâr doğmuşuz toplumun kucağına
Suça itilmiş Günaha bulaştırılmış...
Köprü altı çocuklarıyız
Geleceğini sokakta bulmuş
Hasret kalmışız baba ocağına
Biz sokak çocukları
Hep yok sayılmış unutulmuş

Hayata böyle alıştırılmış
Anlatamayız biz bizi
Utangacız dilimiz tutuk
Yağmur çamur sıcak yaz kış soğuk
Bu köprü altını mekan tuttuk
Sevmeyi sevilmeyi
Unuttuk ağabey unuttuk...

Oku adam ol demişlerdi; olmadı ağabey
Çocukken en sevdiğimiz oyuncağımızı,
Büyüdük hayallerimizi çaldılar
Biz her şeyimizi oynamadığımız;
Kumar masasında kaybettik;
Birde kumarbaza çıktı adımız

Ucuza satıldı hayallerimiz
Bak yine hepten yana düştü
Göğe açılan şu ellerimiz
Köşe başları çoktan tutulmuş;
Develer amuduyla yutulmuş,
Bizim ümitlerimiz kaldı yarına
Bir baltaya sap olmak öylesine zor ki;
Bıraktık şu suyu akarına

Kar yağdı güvendiğimiz dağlara;
Doluya koyduk olmuyor,
Boşa koyduk dolmuyor.
Hayaller kurmuştuk yarınlar için
Öylesine zor ki ağabey zor....
Adam gibi yaşanılmıyor
Anladım ki hayal peşindeyiz
Olmuyor ağabey olmuyor....

Biz bu toplumun yetimleriyiz
İşlenmedik günahı sırtlayan biz
Hırsız soyguncu yankesici
Devlet bile bizden habersiz
Yani insanların gözünde
Sokak timleriyiz...

İpin ucunu kaçırdık bir kere
Çoktan kaybettik şu hayat yarışını
.... Ne çare
Evet her şeyimizi oynamadığımız
Kumar masasında kaybettik
Birde kumarbaza çıktı adımız
Boş yere ağabey...
.... Boş yere