Kumar Şiiri - Nadir Çınar

Güneş batınca insanın zihni bölünür,
gönül derin bir karamsarlığa gömülür.
Gündüz çiçeklerin açtığı pencereden,
gece yoğun bir kasvet görünür.

Gecenin sessizliği sükûnet verir kimine,
Kimini ise canavara dönüştürür.
Kalp ile zihin arasında bitmez bir kumar başlar,
Ruh ise ancak kağıtları bölüştürür.

Bitmek bilmeyen kumarın kaybedeni tek olmaz,
Zihin de gönül de bırakır tüm birikmişini.
Masadan kalkarken zihin bilir işini,
gönül ise akar gider, yeri bir daha dolmaz.