Kumar... Şiiri - Mehmet Tunçer

Biliyor musun
Bir zaman sonra istesen de
Koparamayacaksın beni senden
Tutulmak üzereyim…
Günün bir vakti düşüveriyorsun aklıma
Daralıyorum,tanıdık sesler boğuyor
Tanıdık yüzler sıkıyor.
Çıkıp sokağa,dudaklarımda yanmamış sigaramla
Ellerim ceplerimde yürüyorum.
Bu şehri,insanlarını,ağaçlarını
ve hatta kaldırımlarını artık sevmiyorum
Üzülme diyorsun ya bana
Nasıl üzülmem, kahroluyorum
Uçmaktan aciz kuş yavrusu gibi
Çaresizce çırpınıyorum.
Üstelik ecelim pusuda
Sende yoksun yanımda
Korkuyorum…
Baharını bitirmiş yaprak gibiyim dalında
Ha düştü ha düşecek….
….Ve birde sen..
Almışsın yüreğimi avuçlarına
Sıktıkça sıkıyorsun
Kanım donuyor damarlarımda
Parmaklarım üşüyor
Beynim karıncalanıyor
Kulaklarımda uğultun
Delirmek üzereyim...
Biliyor musun
Bir zaman sonra istesen de
Koparamayacaksın beni senden
Ne bir oyun bu ikili oynanan
Nede romancının yazdığı bir roman…
Şimdi desem ki sana..
Önümüzdeki dağıtılmış kağıtlara bakmadan
İşte yani öylesine.
Ya rest çekelim önümüzdeki hayata
Yada pas deyip
Çekilelim kendi dünyamıza…