Kumar Şiiri - İlhami Şenol

Kumar.
Televizyonda hiçbir şey üretmeden, çabalamadan, alın teri dökmeden, bedel ödemeden para kazandırıyorlar.
Toplum mühendisliği bu işte.
Toplumun bilinç düzeyini kör etmek için yapılmaktadır bunlar.
Sanırım 54. hükümet zamanında ülkemizde kumarhanelerin kapatılmasına yönelik girişimler başlatılmış ve 12 Şubat 1998’de kumarhaneler kapatılmıştı,
Bir boşluk vardı ve doldurulmalıydı.
Hemen yavru vatan, Kıbrıs yetişti imdadımıza.
Kumar oynama ulusal sorunumuza sahip çıktı.
Ve adanın dört bir yanı kumarhanelerle dolduruldu.
Bu ulusal sorunsalın önünde bir engel vardı vize, oda kaldırıldı.
Kartal’dan, Pendik’e gider gibi rahatça yavru vatana gidebilirdiniz.
Eğer yavru vatana kumarla katkıda bulunmak istemiyor, uçak ve feribot korkunuz varsa ve İstanbul’a hemen yakın bir yerlerde oynamak istiyorsanız, Bulgaristan’da, Romanya’da da toplumsal sorunsalınızı! giderebilir, rahatlayabilirsiniz.
Ancak, 54.hükümetin devlet bakanı bugün cumhurbaşkanıdır.
54.hükümetin başbakanının göz bebeği başbakandır.
Kumar oynamak ülkede yasaktır ama televizyonlarda kumardan beter bir illet ülkemizi ve halkımızı uyuşturmaktadır.
Televizyonlarda her akşam iğrençliğin, pisliğin, eroinden, marihuanadan daha beter uyuşturucular halkın bilincine zerk edilmektedir.
Bilincine zerk edilmektedir ki, uyuşsun.
Uyusun da büyüsün.
Farkında olmasın, ayırdına varmasın.
Sömürüldüğünün, ezildiğinin, yok edildiğinin, tüketildiğinin, aile içi çatışmalarının körüklendiğini anlamasın.
Kurtuluşun bireysel olduğu bilincine öyle bir kazınsın ki, örgütlenemesin. Örgütlenemedikçe de sömürü derinleşsin.
Bilinci köreltilen, bilinci bulanıklaştırılan, aklı ekran boyutuna ve orada verilenlerle sınırlı tutulan halk olayları çözümleyemesin.
Savaş sadece ülkenin ekonomisine verilmemektedir. Savaş sadece emperyalistlerin güdümündeki terör örgütüne de karşı da verilmemektedir.
Savaş artık toplumu sizin elinizden alıp başkalarının eline teslim edilenlere karşıda verilmelidir.
Duyarsız kalmayalım.
Kumar programlarını protesto edelim.
Seyretmeyelim.
Seyretmeyin diye aile içi baskı yaparsak, nasıl bir tepki isle karşılaşırız bilmiyorum.
Yasaklar özendirici olmasın.
Bunu psikolog ve psikiyatrist emekçilere bırakıyorum.
Oların duyarlılığına sorumluluğuna gereğimiz var.
Onlardan da çözüm önerileri bekliyorum.
Ama en azından biz seyretmeyerek örnek olalım.
Dr. İlhami Şenol.