Kumar Şiiri - Metin Kozan

İnsanları mahveden şu kötü kumar,
Bilmem ki insanlar bundan ne umar,
Bu hastalık hem madde hem manaya zarar,
Hiç varmı ki sorun, sonunda bulan yarar.

Kumarda kaybeder kişiler hayatını,
Sonunda da yerler ekmeğin bayatını,
Gülerken göremez hiç kimse suratını,
Genç yaşta alırlar ahirete seyahatını.

İşte insanoğlu kul olur bu oyuna,
Sefa sansa da Cefadır düştüğü boyuna,
Bela ile beraberdir artık koyun koyuna,
Bırakmak zordur, engel olamaz huyuna,
Kapılmayın sakın yuva söndüren bu oyuna...

(1986-ANKARA)