Kum Taşıyorum Denize Şiiri - Ümit Dede

Güneş de benim gibi yorulmuş.
Şanslı ki bulutlar taşıyor onu.
Bense yılkı atıyım,
Başıboş.

İncecik bir sokaktan, devasa ormana açılıp
Ağır ağır ilerliyorum.
Hayatta kalmak için hayvansı güdümle toprağı eşeliyorum,
Belki gömü bulabilirim diye.
Ve buluyorum.
Hazine bulurcasına beni aşka inandırmaya çalışan bir
mektuba kulak veriyorum.
Kumu bitmiş denizin.
Dişimle tırnağımla kayaları öğütüyorum,
Kum taşıyorum denize.
Yetmeyince köpüklere sarıyorum düşlerimi.
Düşlerimle açılıyorum denize.

Bu çılgın geceden sabah olur mu dersin?
Sigara da içmek istemiyorum, kahretsin!

Aşkımızın tohumunu ektiğimiz zamanlardı.
Sana dokunduğumda güller açan yüzün,
Bensizken kurumuş.
Üzüleyim mi sevineyim mi bilemiyorum.
Kurumuş yüzünde kurumuş güller.

Çok dargınım sana, çok!
Şimdi adı aşk mı oluyor bu trajedinin?
Kan kaybediyor aşka olan inancım.
Kaç defa yanacağım,
Kaç defa yenileneceğim bilemem ama
Çokça yaralarıma denk geldin.
Yaramı sakladım senden.
Her şey yüzünde açan güller solmasın diyeydi, biliyor
musun?

Güneş de benim gibi yorulmuş.
Şanslı ki bulutlar taşıyor onu.
Bense yılkı atıyım,
Başıboş.

İncecik bir sokaktan devasa ormana açılıp
Ağır ağır ilerliyorum.
Hayatta kalmak için hayvansı güdümle toprağı eşeliyorum,
Belki gömü bulabilirim diye.
Ve buluyorum.
Hazine bulurcasına beni aşka inandırmaya çalışan bir
mektuba kulak veriyorum.
Kumu bitmiş denizin.
Dişimle tırnağımla kayaları öğütüyorum,
Kum taşıyorum denize.
Yetmeyince köpüklere sarıyorum düşlerimi.
Düşlerimle açılıyorum denize.

Bu çılgın geceden sabah olur mu dersin?
Sigara da içmek istemiyorum, kahretsin!

Aşkımızın tohumunu ektiğimiz zamanlardı.
Sana dokunduğumda güller açan yüzün,
Bensizken kurumuş.
Üzüleyim mi sevineyim mi bilemiyorum.
Kurumuş yüzünde kurumuş güller.