Bir inci olmaktı hevesi,
Oysa o bir kum tanesi.
İlk işi bir istiridye bulmak,
Sonra su ile gönlüne dalmak.
Karıştı hızla suya, yanaştı ona.
Olmadatabii ilk dalışta
Bir iki hamleden sonra,
Açtı kapağını istiridye,
O da daldı içeri sessizce.
Yoktu mavi deniz,
Başlamıştı uzun gece.
Sabırla yoğruldu, usare içinde
Pürüzlerinden sıyrıldı.
Döküldü kiri, pası,
Aydınlandı, parladı,
Ay misali.
Sanki nurlandı her yanı.
Ama karanlıktı mekânı.
Ne kudretti onu has yapanı.
İstiridye olmuş tu kapanı.
Düşündü emek gerek,
Arıtılmış birde yürek.
Bekledi günün gelmesini,
Açıldı midyenin çile hanesi.
Vakit tamamdı, nurlu yüzü parladı.
O artık değildi kum tanesi,
Olmuştu incilerin nadidesi.
Gülümsedi istiridyeye,
Teşekkür olsun diye.
Bir hediyeydi dünyaya.
Kum tanesi gelmiş,
İnci dönmüştü deryaya.
7.6.2009 İST
Perihan PehlivanKayıt Tarihi : 20.6.2009 21:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
KEŞKE BİR KUM TANESİ GİBİ ARINIP İNCİ BEYAZLIĞINA DÖNÜŞSEK.
TÜM YORUMLAR (2)