Kum Tanelerim Şiiri - Ahmet Zekai Yıldız

An, yaşanmadan önce çok zaman.
Yaşanmışsa ömür dahi küçük bir an...
An, kum saati bedenimden dökülen tanelerimdi ey zaman! ..
An biter de, tükenirse kum tanelerim
Ve dönmezse tersine saatim..?
Canobur bir Azrail keserse yolumu; ölürsem yani?
İsterim birileri ansın beni ardımdan
Ya da çağırsın çağlar ötesinden.
Bir bakarsın gerçek olur reankarnasyon.
Bir bakarsın başka bedenlerde, yine sen ve ben...
Hangi hatıranın tuzu biberi olacağız dersin?
Yarını bilmek ne haddime? ...
Tutunmuşum boşlukta bir dala...
Çırpınır dururum düşmemeye.
Yığınla insan içinde yalnız kalsam da,
Vefalı saçlarım başımın üstünde hala, terk etmediler.
Gözlerim ela bakar dünyaya, burnum yerli yerinde.
Kulaklarım işine geldiğini duyar, şikayetçi değilim.
Ayaklarım özgürlüğümün hamalı...
Ellerim, becerikli ellerim!
Resim, heykel, öykü ve şiirle,
Başım göğe değer, mutluyum.
Hele bir de elimdeyse ellerin, değmeyin keyfime…
Aşk harmanında tozar, kavak yeli duygular...
Darısı tiryakisinin başına...
Akciğerimin belalısı sigaradan kurtuldum on senedir,
Öyle seviniyorum ki sormayın gitsin…
Dile kolay, tam kırk yıl duman altı bir ömür.
Karaciğerimi düşündüren rakının, şarabın gülümseyen yüzü…
Biliyorum öldürecekler beni.
Kime söylesem 'ölüm ne ki, ayrılık olmasa' der.
Ölüm ne, ayrılık ne sahi?
Tanrı'dan gelip de Tanrı'sını arayan,
İnsancıklardan biri de ben değil miyim?
İnsan isen ölmesini bileceksin her daim.
Lakin, ölümlerden daha vahim
Ayrılık hangi yaraya merhem olmuş, ben görmedim.
Ölüm hangi hain pusuda bekler, bana sormayın.
Yüreğimin öldüğünü duymayacaksam eğer,
Alacağım hayatı ayağımın altına, tepineceğim.