Kum Saati Şiiri - Rümeysa Çakmak 2

Kırıldı benim kum saatim,
Durdu zaman ve yok bu mekanda yerim,
Yürürüm ağaçların arasından, cebimde sönmüş sevincim,
"Bu aşk burda biter ve ben çekip giderim."

Karanlık gelip üzerimize çöktüğünde,
Kabuslar dakikalara takıldığında,
Saniyeler bırakır mı kovalamayı peşimde?
Yoksa beraber kül mü olacağım onunla?

Parça parça dökülür kâh sevinçler, kâh mutluluklar,
Sessiz midir sokaktaki yalnızlıklar?
Ancak burada bir ben var,
Bir de gökteki parlayan yıldızlar...

Darken bu şehrin çetin sokakları,
Elimde bozuk bir fener ve şans parası,
Notlarıma yazdığım birkaç mısra parçası,
Dön ve bak, bu bana bıraktığın son anı.

Artık tanıyamıyorum kendimi, içimdeki sesle,
Yelken yırtıldı, gemi battı bu gece,
Geri dönüş için çok geç, nefesimi kaybettim bir kere,
Galip gelen hayat oldu,yine..