Kum gibi eriyor umutlar
Anlatamıyorum dilim dönmüyor
Suçsuz minik yürekler ezik ezik
Birileri ağlıyor aç biçare
Kimisi yalın ayak nasır tutmuş topukları
Bazıları kalem tutamaz
Yağmur kar dinlemez çiçek satar
Bazıları da köşe başlarında tiner çeker
Bebeler ölüyor körpe bedenler eriyor
Bir sevda sahip çıkmış paraya
Tutmuş yolları körü körüne menfaat
Pavyonlar da on milyar gecede
Barlar da kokuşmuş kahkahalar
Türkü kahretmiş kendine diller de
Tutmuş acının yollarını anlatamıyor
Bulutlar alçalıyor
Bir el gecenin kapısını çalmakta
Bebeler yıldız olur gecenin döşünde
Yürekler tutuşur dudaklar gülmez
Ve toprağa yağmur düşmez
Çiçekler kurur gören olmaz
Yürekler tutuşur
Dudaklar gülmez olur
İşte bu karmaşayla
Ayazın kışı hiç bitmez
Kayıt Tarihi : 18.11.2004 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgiyle
Şiirin çağladığı yer:
Türkü kahretmiş kendine diller de
Tutmuş acının yollarını anlatamıyor
Bulutlar alçalıyor
(Elbette bireysel değerlendirmelerim)
Bütün anneler gibi demeyeceğim. Çünkü bütün
anneler böyle olsaydı.. Sokak çocukları olmazdı.
ve onlar iyi anne tanıma şansına sahip olamadıkları için, bütün insanlara, hatta bütün annelere düşman..
Onları sokaktan kurtarabilmenin tek yolu, bu insan sıcaklığını gösterebilmekte.... Sevgiler yürekli anne.
Duyarlı olmayı becerebilseydik keşke. Duyarlılığınız için teşekkürler.
TÜM YORUMLAR (5)