Kum Şiiri - Dilek Dağtekin

Fatihasız,ağıtsız
Ölüler yaşamı...
Bir var-mışla başlayan hikayenin
Yok-unda kalmış
Delikleri tıkalı bulut bu diyar.
Ayını sözde kaybetmiş
Gel-git hesabi tutmayan masal.
Gitmeleri aradım
Dönmekmiş yolculuk.
Cadı zaman
Sahneye çıkınca ben
Diline yutmuş küreyi,
Göğe küs
Toprağa ters büyüyen
Ağaç kalmışım düşük dizede
Göynümüş dilimde söz.
Yanığımdan,yaralarımdan
Utanıyorsa kum
Su sanmıştır kendini şimdi çöl.
Sen ve şiir..
Musa ve Asa arası..
Ben bir garip Firavun..
Fırtına
Fırtına
Fırtına,Sustum..
Kumun kör ettiği gözlerim
Yanağımda kanım
Kurudu da geldim
Kör ve lal.
Falına bakılmayacak sorular döküyorum çadırına
Ki katledilecekse de büyücüler..
Karnı tok,
Kör ve lal.
Ne dilenir
Su verdiği çölden?