Külviranesine Şiiri - Seyfi Karaca

Rüzgarin silkeleyip savurdugu dallar
Ve pencere cerceveleri terkedilmis insan kalintilarindan devriyesini gezen
Yoklukla basa cikabilmeye okuyup ezber etmelerden gecip savusarak
Zehirli sarniclarda dolup biriken sularin
Ve altina imza atarcasina kazanin dibinde yaniksayan ates
Bozulmus bahcede yalnizligi susturup avutmaya her öksüz lehceden
Girdinse konuya zor cikarsin ordan sonrasi sehirden büyük yüksekce carmih
Sonuna kadar gitmeye örümcek aglarina takilmadan
Ugrun ötelere sendeleyen bir kavsagin
Ve pervanelerden geri dönmeye herkes herkesten kacak misafir
Koptunsa mavileri solmus bulutlu bir gökyüzüsün
Kimsesizlikle uzaklar arasinda bir yol bulma telasesi derdiyle
Tabeladaki takvime
Isildakli caddelerdeki kör dügüme
Vazgecerek ucurtmasindan simsiyahlara karisarak
Yikik cigliklarla gitmek ne kadar kurak neresiyse
Kalmaksa iki yakada kurulu salincakli köprüler gibi
Sallanip duran cölün
Kent yiginaginda kösesi bucagi yilgin ve yorgun,
Varinca esigi sokagi bulunmaz eski saatlerde seyir seyran eylülün
Külviranesine,
Hirksiz harmansiz kendi kendine

Eylül / 21