Külüne muhtaç Şiiri - Niyazi Avcı

KÜLÜNE MUHTAÇ

Hayat nizamında, paya bakarsak
Komşular komşunun, eline muhtaç
Kalplere kazınmış, dayanışmayla
Komşular komşunun, külüne muhtaç

Şimdilerde sen sen,bende ben olduk
Hileyle sinsice,elinden aldık
İnanın insafsız,günlere kaldık
Komşular komşunun,lâl'ına muhtaç

Eskiden komşuluk, bir katım tuzdu
Bazen var mı sende, bir yakım gazdı
Doğru tabir ile, bir takım hazdı
Komşular komşunun, diline muhtaç

Yemekler pişerdi, size düşerdi
Komşu konuşmasa, dili şişerdi
İnsanlar komşuluk, için şaşardı
Komşular komşunun, yoluna muhtaç

Evler yapılırdı, imece usûl
Nahır katılırdı, sırası fasıl
Arklar açılırdı, yakını kefil
Komşu komşunun, bel’ine muhtaç

Kimsenin kaygısı, yoktu tokluğa
Darda yetişilir, derhal yokluğa
Yardımlar vermezdi, izin kıtlığa
Komşu komşunun, halına muhtaç

Komşu dosttu her an, olurdu sırdaş
Birbirine derdi, candan gardaş
Köyde dağda bağda, her yerde yardaş
Komşu komşunun gülüne muhtaç

Özlenmez mi böyle, güzel ilişki
Olmazdı fikirde, hiç bir çelişki
Nizamî bilmezdi, arada kuşku
Komşu komşunun, dalına muhtaç

Niyazi(Nizamî)Avcı
01.08.2023