Gül sararıp solduğunda
Bülbül pervaz vurmaz imiş.
Dostu iyi olduğunda
Yol insanı yormaz imiş.
Kibrin kalesini yıkan,
Şefkat çırasını yakan,
Gönül nazarıyla bakan
Kulda kusur görmez imiş.
Hep şahlanmaz zulmün atı,
Kesilir bir gün tâkatı.
Zalimlerin saltanatı
İlelebet sürmez imiş.
Gurbet yolu gözleyenin,
Gece gündüz özleyenin,
Yürek yurdu sızlayanın
Âhüzârı durmaz imiş.
Aşk ehlinin derdi derin
Ne merhem ne ilaç verin.
Tabip aşka düşenlerin
Yarasını sarmaz imiş.
Kanma seher yellerine
Götürür yad ellerine.
Şu feleğin hâllerine
Akıl fikir ermez imiş.
Kayıt Tarihi : 6.7.2023 00:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!