Külün Ağıtı Şiiri - Haydar Güner

Bu gece
Gökyüzü dumanla örtülü
Ve yıldızlar birer suskun tanık
Yanıyor çocukluğumun ormanı
Sanki biri
Elinde benzinle, kibritle
Ama elleri görünmüyor
Ama niyeti bariz

Düşünüyorum da
Bunu yapabilen
Bir kuşun dilini de yakar
Bir sincabın göçünü de
Toprağın belleğini de un ufak eder

Çünkü bu gece
Sadece ağaçlar değil
Bir ülkenin vicdanı da
Kavruluyor sessiz sessiz

Yanıyor sarıçam
Yanıyor sandal
Yanıyor kızılcık
Ve her biri bir ana diliydi bu toprağın
Şimdi hepsi
Sessizliğe çevrildi
Yangın yutuyor ne varsa

Bir kaplumbağa ters dönmüş kabuğunda
Bir karaca
Henüz can vermemiş yavrusunun başında
Ve insan
Cebinde hâlâ çakmağı
Kamerası açık
Vicdanı kapalı

Bu gece
Kuşlar göç etmiyor
Çünkü göç yolu yok artık
Gökyüzü yangının dumanında boğulmuş
Ne turna geçiyor
Ne martı sesleniyor
Ne yusufçuk uçuyor göletin üstünden

Bu gece
Bir ülke
Seyrediyor kendi yanışını
Ekranlarda
Bir iki mırıldanma
Bir iki temenni
Ama kimse sormuyor
Bu ateş nereden
Kimden
Niçin

Ve ben
En çok
Küllerle kaplı o toprağı düşünüyorum
İlkbaharda neye gebe kalır bu yarık toprak
Çıkar mı içinden yine bir umut
Yoksa
Bu ülkeye
Tohum bile küstü mü artık?