Kulluğa Övgü Doruklarda

kanayan beynimin
nabız atışlarında kıyametler kopmakta
Rabb’ini bilmek için kendini bil

arıyorum kendimi
felsefenin çıkmaz sokaklarında
Sokrat, Eflatun, Aristo, Pisagor..
aklımın resmi geçidinde birer birer
vehim, küfür, şirk ve inkar..
Zeus, Prometheus yarı tanrı yarı insan

beynimin sinirleri çekiliyor cımbızla
ne korkunç işkence bir bilseniz
ağlıyorum ağlıyorum avuç dolusu
.......................
Tanrı ağlar mı hiç?

elem ruhumun coğrafyasında
hüznünün kıskacındayım yine
yeryüzünü arşınlayıp bir uçtan bir uca
kendimi aramaktayım boynum bükük
Rabb’ini bilmek için haddini bil

yıldızlara sesleniyorum cinnet anaforunda
Rabbani, Gazali, Mevlana, Yunus..
satır satır kulluğa övgü doruklarda
gerçeği kucaklıyorum
tükeniyorum yamaçlarında tefekkürün
aczimin idrakiyle ürperiyorum
secdeye kapanıyorum mıhlanırcasına
münezzehsin Allahım!