Külliyen Ask Şiiri - Seyfi Karaca

Zor gecitte
Dar bogazda
Yatsiyi gecer gecer zaman umuttur uzak sabah
Süner cekilir
Yayilir büzülür
Donar cözülür buzlanan nehir
Kumlarla kucaklasip uzaklasan dalgalar gibi
Harflerin siralandigi satirlarda konusani olmadikca
Sökülen raptiyenin elinden ucundan
Beyaz kagitlar dolusu naylon heveslere yapistigi yerden yirtilan
Acisini perde perde yoksula sararak
Sazsiz sözsüz sehrinin en eski yerinde
Yikilmis hisar künyesidir
Inleyip sizlayarak nefeslendigi hayattan yanik damlalar sagan
Ve azap dilimleri kesen
Evvel belki de salkim salkim üzümlüktü
Visne rengiydi belki
Belki dut belki kirazdi da
Zili bozuk sirenler bagirmadan evveli
Sabirla sükür
Ekmekle toprak
Emekle insan
Külliyen de aska beyan

Ekim/ 21