Küllerinden Doğan Adam Şiiri - Serhat Gü ...

Bir sonbahar günü,
Kül oldu bir adam,
Rüzgar bir o yana,
Bir bu yana,
Savuruyordu onu,
Külleri uçuşuyordu havada,
Bir adam,
Kül oluyordu,
Rüzgar sarıp sarmaladı,
Kül olan adamı,
Külleri gidiyordu,
Kuzeye ,güneye, batıya, doğuya,
Her yöne küller savruldu,
İmkansızlıklar artık var oldu,
Bir adam kül olup gitti,
Küllerde adamın ruhu kalmıştı,
Yanmayan bir ruh,
Küllere binip gitmişti,
Varlığını unutmamış,
Seyre dalmıştı alemi,
Cihanı gezmişti külleriyle,
Yeryüzündeki en güçlü varlığın,
İnsan olduğunu anlamıştı,
Ana rahminden kopan varlığın,
Dirilişine şahit olmuştu,

Bir adam , kül adam,
Ruhunun şifreleri ile,
Tekrar dirilmek için,
Çağrıda bulunuyordu,
Ey küllerim ,Ey küllerim,
Yeniden doğun,
Yeni güne güneşle,
Doğun ey küllerim,
Doğun ey küllerim,
Bir adam , kül adam,
Küllerinden doğuverdi...