Küllere Konuştum Şiiri - Sevde Kocaman

Hicranla yıkandı göğsüm, aşk küle döndü.
Sessizlik konuştu sonra, kelâm da yandı.
Her harfi duaların kurşun gibi saplandı,
Sabırla örttüğüm eski yaram da yandı.

Geceyi giyindim ben, yıldızlar sustu.
Sonsuzluk suskun kaldı, zaman da yandı.
Bir sancı gibi çöktü göğsüme ayrılık,
Kandiller sönmeden evvel, gecem de yandı.

Bir hicret ki bitmedi, vuslat bilmez yollar,
Her izimi silerken, nihân da yandı.
Gül açmaz oldu bahçemde, dikenler öfkelendi,
Aşkı anlatan o son divan da yandı.

Taş gibi sustum ama içim hep haykırdı,
Ezgiler küstü bana, kemân da yandı.
Bir kıvılcımın yetti, düşlerimi harladı,
Avuçta gizlediğim her lâm da yandı.

Ve sen…
Bir duayla geldin, ah ile gittin.
Gölgen kaldı ardımda, merhamet de yandı.
Geride ne varsa benliğime dair,
Bir ben kaldım şimdi… o da yandı.