Güneş Doğar Doğudan Şiiri - Sedat Erdoğdu

GÜNEŞ DOĞAR DOĞUDAN

Mülteci bir yalnızlık, bakışlarımda
Fasıllar dertli çalar, kıyılarımda
Ayrıntıda bu sevda, gizli bir özne
Güneş doğar doğudan, bunu unutma...

Perdeleri kapatmış, kerpiçten evler
Yabancı bir lisandan, konuşur gözler
Öyle acı, öyle gurbet, öyle kimliksiz
Yere batsın adetler, kara gölgeler...

Gecenin mahrem yeri, avuçlarımda
Ateşler ekmek gerek, şimdi toprağa
Solmuş bahar yorgunu, solan takvimler
Işık tozları kalır, anılarımda...

Şimdi tel örgülere, kuşlar konmuştur
En karanlık yerimden, hüzün yırtılır
Öyle ıssız, öyle sessiz, öyle sevgisiz
Yangın yeri yüreğim, küller savrulur...

Sedat ERDOĞDU