Küller küllere Şiiri - Melike Çeliksöz

küçük bir çocuk büyüdü,
kaybettiği yarınlarda .
yokluğunda büründü
elinden kaçırdığı zamanla...

dinledi sessizliğini,
düşündü içindeki dünyayı,
bıraktığı hissizliğini
belkide hiç görmediği rüyayı.

hangi susukuluğun gıyabı?
bir hayalin bu günü mü?
bir yanışın dünü mü?
o yanışın külü mü?

devranın dönmesi zorlaştığında,
gözlerim kapandığında
anladım kaybın aybı yok.

ben susuyorum ne olmuş ?
dünyanın sancısı çok

yavaş yavaş ilerliyorum...
yolu bulmaya, belki tekrar kaybetmeye
adımlarım ağırlaşıyor
sona yaklaştığımı hissediyorum.

ince bir patikadan geçiyorum,
sağım,solum ağaç olmuş
sonuna varamıyorum
gittikçe yol uzar olmuş

bağrı badem olanın,
kalemi yazar olmuş
semaya bakıp,yolu bulanın,
yönü ışık olmuş

anlatmaya çalışıpta susmak !
korkmak,kaçmak olmuş
sepyadan bakıyorum hayata...
matemim renk,mısram ahenk olsun

sen adım atsan !
ben koşardım da
yollar tuzak dolmuş
bir o kadar yakın, bir o kadar uzak olmuş.

MM