Körpe Yalnızlık Şiiri - Yusuf Mansız

Fevkindedir yalnızlık
Kasım yağmurunda
Bir pusu kurmuş ki gece
Sızı düşmüş derbeder bedene
İçer içer şu şarkılar söndürmez

Körpe yalnızlık büyüttüm
Bir kaç dal parçasıyla
Mey içtim bağlamayı üşüttüm
Teller vurmaz oldu yabana
Söylerim söylerim yürek söndürmez

Bir kalem bir kağıt bir de kuytu köşe
Isıtır mı acaba derdimi meşe
Kendini şair sanan birini
Tahta yatak ve zehir gibi çay ve
Yazdığım birkaç satır şiirde söndüremez