Küle Dönmüşüm Şiiri - Cahit Can

Elâ gözlü nazlı dilber yüzünden
Yanmış yanmış sonra küle dönmüşüm.
Yâr gönlünde sultan iken, bey iken
Eli kolu bağlı kula dönmüşüm.

Gurbet elde arayan yok, soran yok
Ayrılık sinede yara, saran yok
Herkes bilir, bir tanecik yâren yok
Artık, geçmez akçe pula dönmüşüm.

Han yok, hancı yok; ne de yolcu var
Gül solunca bülbül bağda ne arar?
Bu yalnızlık her gün beni boğazlar
Kervan geçmez ıssız çöle dönmüşüm.
KIR ÇİÇEĞİ/1998