Küle döndü Şiiri - Murat Ülkü

Küle döndü elimde, kavuşmanın hayali
Viran olmuş gönlüm oldu yangın yeri.
Her bir damla yaşımda sen varsın bil ki
Sözlerim tükense de, bu zulüm susmaz ki.

Gözlerimde dondu beklenen o an,
Bir nefeslik vuslat, en büyük dilek.
Beş saniye için, her şeyi feda eden,
Bitmeyen çilesi bu yaralı bir ruhun.

Siz hiç, sönmüş ocakta kor taşır mısınız?
Bir sesi duymak için yollara düşer misiniz,
İbadet sayıp damla damla gözyaşı döker misiniz,
Beş vakit boyunca dua ederken, aşkla üşür müsünüz?

Şimdi adın bir dua, dudaklarımda giz,
Seccademde hıçkırık, isyanım sessiz.
Özlemek demek bu, ciğerimden gelen,
Her yalvarışımda titremekten kalırım nefessiz...

Dindirmez bu figanı ne vefa ne bir söz,
Yüreğimde bir hançer, her nefeste köz.
Uzatılan her ele, boş bir avuçla baktım,
Ben ki bülbül misali, güle hasret yaktım.

Geceler mi uzundur, yoksa bu bekleyiş mi?
Hangi liman kurtarır bu bitmeyen gidişi?
Kaç kere ölüp tekrar dirildim bilinmez,
Bu aşkın sızıları bende asla dinmez.

Neşenle gülüşünle, yaktığın bu ateşle,
Ben o yaralı dersem, aynı deli divane,
Bir ihtimal uğruna dünyaları terk etsem,
Uçsuz bucaksız bir çöl olsam, yine sana yönelsem.

Hayat denen bu yolda tek bir dilek kalmıştır,
O da bu gönlümün sana kavuşmasıdır.
Bir tek o an için, bütün yeminlerimi bozsam,
Uğrunda zindanlara düşsem, adını ansam,

Sen benden gitsen de, ben sana gelirim,
Bu aşkın yolunda son nefesi veririm.
Ebedi hasret ateşiyle ruhumu eritirim,
Ben mecnunun, ancak ölümle biterim.

Sen benim son perdem, aramızda yoktur bir sır,
Çamura batsam da ben, dönerim yine sana pırıl pırıl.
Zira vuslat, bir bedende değil, ikimiz de bir yerdedir,
Bu ölümlü fani dünya batsa da, sevdamız ebedidir...