Konuşurken gülüyordu durmadan,
Vazolarda solan güle benzedi.
Gençliğin farkına bile varmadan,
Kurumuş ağaçta dala benzedi.
Bal damlardı konuşurken dilinden,
Zehir olsa içilirdi elinden,
Hiç eser kalmadı eski halinden,
Çağlayan gibiydi göle benzedi.
Kaybolunca buram buram özlenen,
Bakan gözü şimdi artık gizlenen,
Sevginin verdiği hazla nazlanan,
Tükendi dostluğu ele benzedi.
Her ortama neşe veren gül iken,
Yok oldu gülleri her yanı diken,
Seyrederken bir yana boyun büken,
Kimsesiz sahipsiz kula benzedi.
Buğulandı çakmak çakmak bakan göz,
Asık çehreye dönüştü gülen yüz,
Söylemekten yorulmayan o ağız,
Konuşma özürlü dile benzedi.
Servileri kıskandıran o endam,
Büküldü bedeni o şimdi nadan,
Çok değerli bir cevherdi sonradan,
Geçmez akça olup pula benzedi.
Düşman şimdi hem dostluğa hem dosta,
Süzüldü bedeni dermansız hasta,
Üzüntüden harap oluyor yasta,
Yanan bir ateşti küle benzedi
Kayıt Tarihi : 29.7.2006 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vazolarda solan güle benzedi.
Gençliğin farkına bile varmadan,
Kurumuş ağaçta dala benzedi.
Güzel bir şir tebrikler her çıkışın bir inişi muhakkaki olacaktır..Hayatı dolu, dolu yaşamak değil doldurarak yaşamakta marifet.
TÜM YORUMLAR (1)