Kuldan Usanmam Şiiri - Mehmet Şahan

Dikeni batsa da, yansa da canım,
Dost elinden gelen gülden usanmam…
Yaratmışsa Mevla’m, madem insanım,
İnsan için dönen dilden usanmam…

İnsana bakarken, yürekten bakın,
Gönlüne girmeden dönmeyin sakın,
İnsana ırağı eylersen yakın,
Dost için yürünen yoldan usanmam…

Dertler sıralansa, eylese sökün,
Sırtımda taşısam olanca yükün,
İnsanlık adına hem de topyekûn,
İçine düştüğüm hâldan usanmam…

Bedelsiz sevginin doymam tadına,
Fark gözetmem yakın ile yadına…
Ne yapsam az gelir, insan adına,
İçtiğim zehirden, baldan usanmam…

Şahan der ki dostlar ben de bir kulum,
Farkım yok kimseden sade bir kulum,
İnsan ol, demiş Hakk! Öyle bir kulum,
Allah için seven, “kul’dan” usanmam…