Özleyecek gibi olduğumda hatırlıyorum
seni aradığımda alo sesiyle kulaklarımı sarsan kadını..
Boşver diyorum sonra, boşver
elleri ellerimde değil özleyecek ne kaldı?
Burnumda tütmüyorsun artık
bu şehirle beraber alıştık,
yokluğuna..
Yağmur yağdığında da özlemiyorum artık seni
ve şimşek çaktığında korkmuyorum
çünkü korkuların en beteriydi gidişin
film değildi veya kabus
gerçekti, öyle gerçekti ki öldürüyordu..
ve gözlerim,
artık kuru
ilaçlar vs.. altına kaçırmayı bıraktı.
Unuttuk yani seni
birde şu şarkılar olmasa
gözünü kör edeceğim sensizliğin..
Kayıt Tarihi : 11.10.2011 19:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!