Kulaç Kulaç Şiiri - Hüseyin Erdinc

Bir listede görüyorum kendimi
Mutluluk afişinin en sonunda
Üstü çizilmiş
Kim olmuş ki mutlu bende olayım
Liste de sende varsın boncuk gözlüm
Benim olmadığım yerde senin
Mutlu olmanı beklemiyordum tabiki
Gittiğin günü hiç unutmadım ki
Bir pazar sabahıydı
Uykusuz bitkin ve yorgundun
Geceden kalma tedirginlik
Pişmanlık
Uyutmamıştı seni
Sen direniyordun yenecektin
Bitirecektin sendeki beni
Gömecektin o evin balkonuna
Arkana bakmadan gidecektin
Ve ilk adımı attın o gece
Ben burda limana demirleyim
Sen yandaki tekne ile yelken aç
Demiştin
Beni su alan teknede ölüme
Yolladığının farkına varmamıştın
Limanı sen terk etmiştin arkana bakmadan
Gitmeyen ayaklarını peşinden sürükledin
Ben gömülürken mavilikler arasında
Soluksuz
Kurtulmak için karaya kulaç atarken
Sen
Ayağının altında yumuşak gaz pedalına
Çoktan basmıştın çıkmıştın şehrimden
İlk ogün
Ben karaya vurdum sırt üstü
Bitkin perişan
Gökyüzüne diktim gözlerimi
Mavilikler sağnak sağnak
Gözlerimden süzülen yaşları seyrediyordu
Gün üstüme doğmuş
Mutluluk kapısını kapatmıştı
Suratıma çat diye
Şimdi
Listede üstüm çizilse ne ala
Çizilmese
Gittiğin gün gönüldüm mavi sulara
Kulaç kulaç