Kula Muhtaç Eylemez Şiiri - Mehmet Şahan

KULA MUHTAÇ EYLEMEZ

El eyleyip yürekten yön verirsen Leyla’ya.
İnanırsan; kulunu, pula muhtaç eylemez!
Bağlanıp ta gerçekten yönelirsen Mevlâ’ya,
İnanırsan; kulunu, kula muhtaç eylemez!

Nefse boyun eğmeden zikreyklesen adını,
Mazlumlara değmeden fikreylesen adını,
İbrişimler giymeden şükreylesen adını,
İnanırsan; kulunu, çula muhtaç eylemez!

Azı çoğa yetirip kayırırsa Yaratan,
Bir potada eritip ayırırsan karadan!
Nefsi yola getirip çıkarırsan aradan,
İnanırsan; kulunu, yola muhtaç eylemez!

Damlaları göl eyler; göle delik açtırır,
Deryaları çöl eyler; çöle çiçek açtırır!
Leylaları gül eyler; güle kucak açtırır,
İnanırsan; kulunu, güle muhtaç eylemez!

İster bağın sararıp; yaprakları çürüsün,
İster dağın yarılıp; toprakları kürüsün!
Ya da dalın kuruyup; budakları erisin,
İnanırsan; kulunu, dala muhtaç eylemez!

Eylendiğin eyvanlar harman olsa gönlüne,
Her gittiğin divanlar ferman olsa katline!
Beklediğin kovanlar derman olsa derdine,
İnanırsan; kulunu, bala muhtaç eylemez!

Pîr-i Fâni naz değil; yüzün Hakk’a dönerse,
Bahar ile yaz değil; güzün Hakk’a dönerse!
Dilindeki saz değil; özün Hakk’a dönerse,
İnanırsan; kulunu, dile muhtaç eylemez!

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
10.04.2019 – İSTANBUL