Kula Kırgınım Şiiri - Nuh Comba

Yine kışa teslim şu gönül dağım
Özümden çağlayan sele kırgınım
Dertlerle ezelden benim “kan bağım
Dost deyip tuttuğum ele kırgınım

Umutla bekledim bıkmadım her gün
Hükmümüz verildi; müebbet sürgün
Ne isyan, ne sitem etmedim bir gün
Maziye kerc eden dile kırgınım

Kaderimde varmış çektiğim çile
Darıldı bülbülüm vefasız güle
Sarıldım sayende bu gurbet ele
Halimi bilmeyen kula kırgınım

Alıştım uğrunda heder olmaya
Senden ayrı boynu bükük kalmaya
Hasretim bir lahza olsun gülmeye
Sensiz yürüdüğüm yola kırgınım

İstemem em olsan bu vuslat haram
Dağılmış sinemde kapanmaz yaram
Ben beni bilirim Mevla’m tek çarem
Tafralar içinde hale kırgınım