Kul Zeki Konuştukça Şiiri - Zeki Günay

Hakk bilmez insan, küfrü edep bilir,
Küfrü edep bilende, kin belirir.
Ecel gelip çatınca, kul gerilir,
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

İnsan edepsiz insanlar hayasız,
Hakka varılmaz, namazsız duasız.
Kabirde sual var, kul der sualsiz,
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

Kullar kul değilse, anlamaz halden,
Kadın üryan mı? Üryan bacak belden,
Ey hakk baş açık, şeytan bakar telden,
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

İnsanlar bir kemik, insanlar bir et,
Hakk bilenin kalbi, hayırlı niyet.
İnsanda ayrı dil, ayrı zihniyet,
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

Kullar bilmez, dünya oyun eğlence,
Sordum soru, akşam gece bilmece.
Neden akşamdan sonra gelir gece.
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

Yol yordam bilmeyen, üstünlük taslar,
Ey üstün insan, secdede yok başlar.
Kabeyi tavaf etmedimi kuşlar,
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

Virüs bulaştı, camiler kapandı,
Kimler hakka kimler kula tapandı.
Hangi kul hakkın yolundan sapandı,
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

Sohbetten kaçan kul, şeytana koşar,
İşi biten şeytan, o kulu boşar.
Yoldan çıkan her kul, şeytanla coşar,
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

Kuldan beklenmez medet, kalk ey edep,
Su yok der namaz kılmaz arar sebep.
Teyemmüm al, şeytanı eder esep,
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

Ey kul Zeki, yazdın yine on kıta,
On kıtada manayı kul tuta.
Kul ölmeden, saadet şerbet yuta,
Kul Zeki konuştukça kul delirir.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY