Kul Veysel Şiiri - Veysel Şimşek

Geldim bu dünyaya ne oldu sanki,
Bu dünyada hak adalet yok çünkü,
Dertlerim sıralı hangine yan ki,
Bitmez dertler ona buna kul Veysel.

Ağa parsellemiş almış her yanı,
Hükümdardır saltanatçı kanunu,
Unutulmuş insan hakları hani,
Öyleyse sen yaşama öl Veysel.

Kargadan da beter ağam yer leşi,
Kapısında çoktur iti keleşi,
Fırsatçı düzenbaz para kalleşi,
Hak yiyene isyankarlı dil Veysel.

Yazık sana din imanı yitirdin,
Bu kadar serveti nerden getirdin,
Çaldın çarptın zorla tahta oturdun,
Sen de otuz lira zamla kal Veysel.

Şair der ki; Hak yiyene alerjim,
Halden bilmez düzenbaz canbaz şercim,
Asgari ücretle yetinmek harcım,
Bu dünyaya boş gelmiş hiç Veysel.

Bana lira sana milyar az gelir,
Tok olanları aç halinden ne bilir,
Fakirse aç doğar yine aç ölür,
Yaşamak haramdır sana öl Veysel.

Üç beş çapulcuya olmuşuz köle,
İşine gelmezse der güle güle,
Harmanı hasatı hep verdik yele,
Çile sana tapu, bunu bil Veysel.

Gökten taşta yağsa suskun milletim,
Asgari ücret bitmez çile illetim,
Otuz lira zamı veren devletim,
Yaşam sana haram diyor öl Veysel.

Veysel der ki; Şaşırdım ben rotamı,
Aç kalınca hak istemek hatamı,
Sen gülersin bize biz yaşarız matemi,
Değildir umrunda diyor öl Veysel.