'...ve aşk onları
kendi küllerinden yarattı
ve onlara nar'dan
kanatlar taktı...'
adımın konduğu gün
nar alfabesinden öğrendim külü
bilgi ağacının yedi dalı har-
man ateşi / besledi şiirin
memesini emen gülü
'... ki ateşle sulandı
şiir ve gül...'
külümde küf sesi tenime bulaşan-
kadınlar cömert bir ateşin kollarında
döne döne dans ediyor yalnızlık
köpürüyor kanımda köpürüyor kül
çırpınan anka'yım fanusumda
'...ve onlar
ateşle sınandılar...
... ve ateşten doğdu
simurg anka...'
hangi bilinmeze gizli- başladığım
ve bittiğim yer! .. ya ruhum
hangi sabah yatağında ölü bulunur
ara/mayın yüreğimi küllerimde
belki de yalan anka olduğum
'...de ki onlara
sesi eğdiğinde zaman
kendi külünden havalanan
şiirdir simurg anka...'
Kayıt Tarihi : 17.10.2004 12:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emre Gümüşdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/10/17/kul-ve-anka-suresi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!