Kul Var Kuldan Öteye Şiiri - Şevki Çiftçi

KUL VAR KULDAN ÖTEYE

Bana ben diye bakma,
Kul var kuldan öteye,
Sana sen diye bakma,
Kul var kuldan öteye.

Kimisi gelir vecde,
Kiminin hali secde,
Yanıyor gönül sacda,
Kül var külden öteye.

Bazan gökyüzü ağlar,
Ateş yüreği dağlar,
Zannetme gözün çağlar,
Sel var selden öteye.

Amelsiz iman çorak,
Şimşekten hızlı burak,
Neresidir son durak,
Yol var yoldan öteye.

Güneş odunsuz yanar,
Vakti gelince söner,
Dünya emirle döner,
Yıl var yıldan öteye,

Can bedene sarıla,
Ten toprakla karıla,
Bir meczuba sorula,
Rol var rolden öteye.

Sanma insan seçilmez,
Ekilmeden biçilmez,
Derya deniz geçilmez,
Sal var saldan öteye.

Merhem olup yarama,
Bir beyaz çal karama,
Tutunacak arama,
Dal var daldan öteye.

Hayat iki hecedir,
Kulun hali nicedir,
Doğdun mevt neticedir,
Hâl var kâldan öteye.

Şevki Çiftçi bir insan,
Eder hep sürç-i lisan,
Her ferte ayrı lisan,
Dil var dilden öteye.

Şevki Çiftçi